อ่านน่ะ อวยวงโยช่ะ?
ช่ายยย 555 ก่อนอื่นสวัสดีท่านผู้อ่านก่อนละกัน บทความที่สามละ
เชื่อว่าหลายๆท่านคงเคยเจอปัญหา...อยากตีกลองเป็น แต่ไม่ค่อยมีตังค์ไปเรียน(ขอพ่อแม่แล้วท่านไม่ให้ หรือว่าไม่อยากรบกวนก็ตามแต่) ผู้ใหญ่คงไม่มีปัญหา จัดการเองได้ แต่สำหรับนักเรียนอย่างเราๆแล้วเนี่ย....
แน่นอนครับ ว่าปัจจุบันมีคลิปเยอะแยะตะแป๊ะไก๋เต็มไปหมดในยูทูป(อันที่จริงก็ไม่ได้เยอะนะ แต่สิ่งที่ควรมีก็มี) หลายๆคนก็เลือกเรียนทางนั้น แต่ปัญหาว่า เมื่อหมดพวกนั้นแล้ว คุณได้อะไรบ้าง ใช้เวลานานไหม แล้วได้อ่านโน๊ตรึเปล่า? หรือ...อื่นๆ
ผมยังสนับสนุนว่าถ้าอยากเป็นจริงๆ อยากเรียนจริงๆ มีตังค์ ก็ไปเรียนที่เค้าสอนเถอะ แต่ว่า...เข้าวงโยแล้วได้อะไรอ่ะ ที่นอกจากฟรีแล้ว
ผมเองเข้าวงโยเพราะอยากตีกลองชุด อันนี้เอาตรงๆเลยนะเนี่ย(ใจๆเลย) ตอนนี้ก็ได้ประโยชน์มาเยอะเลย แถมได้ครอบครัวมาด้วย(ไม่เอาๆ เดะดราม่า//ไม่ใช่ได้เมียมานะเว้ย!!!)
เล่าในมุมผมละกัน ว่าผมได้อะไร ส่วนแต่ละโรงเรียนต่างกันแค่ไหน ขึ้นอยู่กับขนาดของโรงเรียน(โรงเรียนใหญ่ย่อมมีงบดีกว่า) การสนับสนุนจากผู้บริหาร และครูที่สอน ระบบ บลาๆ
เข้าวงโยครั้งแรก ได้โน๊ตพื้นๆเบย
ก็นะ เบๆเลย 55 ทุกเครื่องสำหรับที่ผมอยู่เนี่ย มานั่งอ่านแผ่นโน๊ต(ฟิวเจอร์บอร์ด) แผ่นนึง จะมีตัวกลม ตัวขาว ตัวดำ แล้วก็เขบ็ตหนึ่งชั้น ต้องอ่านให้หมดแผ่น(ประมาณ 7-8 บรรทัด ลืมละ) อ่านแบบเข้าใจ พอเข้าใจ เล่นอะไรก็มีใบเบิกทางแล้ว
พาร์ทเพอร์คัชชั่น
ผมเข้ามาพาร์ทเพอคั่ชชั่น แบบแรกคือเต็มใจ และตอนนั้นเพอร์คั่ชชั่นออกกันเยอะ(ม.6 จบแล้ว) อาจารย์เลยจับเพื่อนๆลงแบบบังคับไปในตัว 55 สงสารเพื่อนอยากเป่าฟลุต(เหตุผลคือเป็นผู้ชาย)
พาร์ทนี้เรียกกันย่อๆคือพาร์ทเปอร์ครับ(percussion-per.)
เปอร์มีให้เล่นมามายครับ กลองใหญ่เนี่ย เสียงสะใจทุ้มดี มันยิ่งใหญ่นะเวลาตี ฉาบก็ยากนะ(ใครว่าง่าย) มาร์ชชิ่งเบล เครื่องนี้เป็นเมโลดี้นะ แต่ว่าจัดอยู่กับเปอร์
และอันที่สำคัญมากสองอันที่สนุกสนาน(และยากเหมือนกัน)
-ควอท(ทอมสี่ใบ) หรือบางโรงเรียนมีห้าใบ สอง สาม ก็เรียกเทนเนอร์ดรัม ยังกะตีทอมกลองชุด ใครถนัดซ้ายแบบผมนี่ไม่ต้องไขว้มือก็คุ้นเคยนะ แต่คนถนัดขวาไขว้มือกันเทห์ไปเบย(ซ้ายจะไขว้ก็ได้)
-แสนร์(กลองแต๊ก) Snare
ผมนึกว่าจะตีแค่ตะระแร๊กแต๊ก แต๊ก แต๊ะ(คุ่นด้วยกลองใหญ่)แบบที่ฟังๆมา พอเข้ามาเลยเลือกเครื่องนี้เลย ...รู้เลย!
กลองแสนร์คือกลองหนังแบบที่เราๆเห็น แต่ขึงด้วยแซ่ ทำให้เกิดเสียงแตกๆ แป๊ะๆ เป๊าะๆ โป๊ะๆ ไรก็ว่าไป ในกลองชุดก็มีครับ แต่กลองแสนร์วงโย(มาร์ชชิ่ง)มันจะต่างกับของกลองชุด
ตำแหน่งควอทกะแสนร์มีประโยชน์มาสำหรับมือกลองชุด(จริงๆไม่จำเป็นต้องสองอันนี้ เพราะพี่คนตีฉาบรร.ผมก็ตีกลองชุดได้ ถ้าคุณมีตังค์ไรด้วย แต่จำเป็นถ้าคุณกะเรียนฟรีๆจากวงโยก่อน)
-คุณจะได้ฝึกจับไม้ เพราะกลองใหญ่จะตีอีกแบบ ฉาบก็มีวิธีเล่นอีกแบบ เบลก็ต่างจากสองเครื่องนี้ ส่วนสองเครื่องนี้คล้ายกันอยู่มาก
-โน๊ต อ่านโน๊ตเป็นทุกเครื่องครับ สำหรับวงโย แต่ถ้าเครื่องเมโลดี้ใช้กุญแจซอล ฟาก็ว่าไป แต่เราใช้ตำแหน่งเส้นเอา ถ้าเล่นแสนร์หรือควอท โน๊ตสองเครื่องนี้จะสูงขึ้นจากกลองใหญ่(เพราะเทคนิคเยอะกว่า) และใช้อ่านกะกลองชุดได้เยอะเลย อย่างโน๊ตเขบ็ต โน๊ตสามพยางค์
-ต่อจากอันแรก เทคนิคต่างๆเช่น การรัว(ไม้เด้ง 55) หรือดับเบิ้ลสโตรก ถ้าคนสอนเค้ารู้ขนาดนั้น คุณได้ครับผม(ไม่งั้นก็หาเอาน่ะนะ ==')
-การใช้เท้านับจังหวะ ทุกเครื่องก็ใช้ครับ แต่อยู่เปอร์นี่(ยิ่งแสนร์) ตีผิดจังหวะได้ยุ่งละ 55(รร.ผมแสนร์สองตัว ตีผิดให้น้องมันแก้ กรรม!) ฉะนั้นได้ฝึกทามมิ่งด้วยนะเออว์(บางคนก็เรียกเทมโปก็ได้)
-เท่ห์ถ้าเล่นเป็นแล้วววว(ไม่เกี่ยวละ)
เมื่อคุณอยู่กะดนตรีมากๆ เล่นกลองบ่อยๆก็จะคุ้นเคย ผมไม่ได้บอกว่าคุณจะไปตีกลองชุดครั้งแรกแล้วเป็นเลยถ้าได้เข้าวงโยมา แต่คุณจะไม่ต้องไปเริ่มใหม่แต่แรกกับกลองชุด(แต่มีตังค์ก็ตามพระทัยเลยครับ บอกแว้ว) และเมื่อเล่นพาร์ทเปอร์ อีกสองตำแหน่งนี้แทนกันด้วยครับ ในกรณีบางคนไม่มา และโดยมาก....จะต้องแทนทุกตำแหน่ง เว้นเบลได้(ซะงั้น) ซึ่งกลายเป็นว่าได้เล่นทุกส่วนประกอบของกลองชุดเลย 555 สนุกดี
แรกๆอาจเข้ามาเพราะอยากเล่นฟรี เรียนฟรี แล้วบางคนก็บอกว่า ฉันรู้ละ ฉันออกนะ ไปหาคนสอนต่อ
จริงๆถ้าอยู่ไปนานๆ จะรักวงโยไปเองครับ(กรณีที่คุณขึ้นซ้อมบ่อยๆนะ) ผมก็ใกล้จะได้หาน้องเข้าพาร์ท(แบบเดียวกับที่เข้ามาแรกๆแล้ว) ทุกวันนี้กลองชุดก็ตีพอได้ แต่ไม่ได้เสียเงินเรียน(เสียค่าห้องซ้อม) ถ้าคิดว่าจะเข้ามาแล้วเป็นแล้วจะทุบหม้อข้าวตัวเอง บอกเลย ทำอะไรไม่ขึ้นหรอกครับ
และเมื่อถึงจุดๆหนึ่ง คุณจะอยากได้เพิ่ม วงโยอาจมีให้คุณเท่าที่มันมี และคุณก็ยังคงอยู่วงโยต่อไป(ถ้าคุณได้รักเข้าแล้ว...เป็นไง รักจนคลั่งไคล้//แย็กซ!) จนจบม.6 หรือยังไงก็ตามแต่
แต่คุณต้องการเข้าใจเทคนิคอื่นๆมากกว่านี้ ถึงตอนนั้นจะไปหาโรงเรียนสอนดนตรีเมื่อคุณมีเงินพอ ก็จะดีมากๆ หรือจะเล่นขำๆกะเพื่อนๆเป็นวงก็ว่าไป(วงผม สมาชิกเป็นวงโยทั้งนั้น 555)
อาจเขียนหล่นๆ งงๆว่าตกลงไงแน่ ก็ขออภัยนะคร้าบ5555 กำลังฟื้นไฟการเขียน เลิกไปเป็นปีๆแล้ว
ติชมได้ครับ จะได้ปรับปรุงเพื่อประโยชน์ของผู้อื่นต่อไป
วันศุกร์ที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556
วันจันทร์ที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556
วันนี้เหนื่อยจัง....เด็กกิจกรรม(ที่บางอันไม่ชอบ)
อะไรว้า บทความที่สอง แต่กลับไม่น่าอภิรมณ์สักเท่าไหร่ นับว่าเป็นข้อเขียนระบายมากกว่า จะไม่อ่านก็ได้นะครับ
ผมเองรับกิจกรรมหลายอย่าง ช่วงนี้ก็มีทั้งกรรมการสภานักเรียน ทั้งวงโย วงสตริง เรียนห้องต้นๆ(ซึ่งกุก็ไม่ได้เก่งไรหรอก 555) แข่งคอมพ์ แล้ววันพรุ่งนี้ยังต้องไปอบรมไอ้ที่ไม่คาดฝัน
เหตุผลเพราะทำข้อสอบได้(ข้อสอบเกี่ยวกับเรื่องนี้)
ผมเองไม่ได้เต็มใจนักที่จะอยู่กับองค์กรนักเรียน แต่อย่างว่า มันล่วงเลยมาเทอมสองแล้ว มันออกจะไม่เหมาะถ้าจะออกตอนนี้ แถมออกเพื่อนในห้องต้องแทนตำแหน่ง(ซึ่งสำคัญพอสมควร)
อาจเป็นเพราะผมจัดเวลาไม่ดีพอ สมัยผมอยู่ม.ต้น ไม่มีโอกาสที่จะได้ทำกิจกรรมอะไรมาก
พอม.ปลายรับซะเยอะ
มันเป็นงานน่าทำนะ แต่สำหรับเบื้องลึกเบื้องหลังนี่ มันทำให้ทำงานไม่มีความสุข และไฟการทำงานหมดไป หมดไปแบบไม่คิดจะจุดคืนด้วย
พรุ่งนี้วงโยลงแถว ถ้าคนตีสแนร์คู่กันมาก็ดีไป ถ้าไม่มา....แล้วไปอบรม
หูตูบครัช!
วงโยนี่หม้อข้าวหม้อแกง อยู่มาก่อนสภาฯ แต่ไหงผมลงให้กับวงโยช่างน้อยเหลือเกิน น้อยเกินไป
เพื่อนๆก็บอกว่า ทนไปจนหมดวาระ อาจารย์ก็พูดให้กำลังใจ แฟนก็บอกก็ต้องทน
ผมเล่าทำไม ผมเองก็คงเปลี่ยนอะไรไม่ได้ เขียนอีกสักร้อยหน้าผมก็ทำให้ผมได้ลงแถวไม่ได้อยู่ดี แค่อากจะบอกคนที่อาจหลงเข้ามาอ่าน หรือตั้งใจอ่าน(เผื่อบล็อกกุดัง แล้วคนฟอลโล่วสักหมื่น//เพ้อ)ก็ตาม
"กิจกรรม" มัธยมรับได้ครับ
"แต่เอาดีสักอย่าง" ไม่งั้นจะไม่ได้สักอย่าง
ผมมีความสุขที่จะเล่นดนตรี ตัดต่อหนัง เขียนเว็บเขียนโปรแกรม
แต่ไม่ถนัดงานแบบนี้ ถ้าคุณยังมีโอกาสเลือก ก็เลือกให้ดีที่สุด
ฝากไว้แก่เด็กมัธยมนะแจ๊ะ อิอิ
ส่วนพี่ๆมหาลัย.......................ตัวใครตัวมัน //อ่าวววววว
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)